Dönüm Noktası

En sık karşılaştığımız sorulardan biri de, 'zaman zaman yaşanılan kriz dönemlerinde kişinin en az hasarla nasıl kurtulabileceği’ yönünde olan sorulardır. Esnek şartlara sahip olmanız veya yakınlarınızın desteği, kriz dönemlerinde en büyük yardımcınız şüphesiz. Ancak, bunlara sahip değilseniz veya sahip olmanıza rağmen krizi sağlıklı atlatmanıza yetmiyorsa, yine kendi çözümünüzü kendinizde aramanız gerekiyor.

Bunun yollarından biri kendinizle muhakeme yapıp örneğin ‘peki şimdi ne yapabilirim’ gibi sorularla başlayarak kendi cevaplarınızı bulmanızdır. Bu tür içsel koçluk yaklaşımları bazı bireylerde işe yarasa da diğer yandan kişinin kendini tarafsız gözle değerlendirebilmesi her zaman mümkün değildir. Belki de düşünülmesi gereken öncelikli konu toplumda çoğu bireyde görülen kurban yaklaşımı ve önüne nasıl geçilebileceğidir.

Kurban yaklaşımı derken, örnek vermek gerekirse, sorumsuzluğundan dolayı dersten geçemeyen öğrenci öğretmenini, eşinden ayrılan birey eski eşini, ,kadınlar erkekleri, erkekler kadınları, anlayış göremeyen gençler yaşlıları, saygı ve ilgi bekleyen yaşlılar gençleri, iş yerinde yönetici, kaybedilen müşteri için diğer çalışanları ve hatta rakipleri suçlar.

Düşündüğünüzde benzer örnekleri sizin de bulabileceğiniz gibi başkasını suçlama ve kendini kurban görme eğilimi toplumda nedense hep yüksektir.Kolay yolu seçiyor olabilir miyiz?Kurban rolünü psikolojk olarak ilgi çekici mi buluyoruz? Ya da davranışlarımızın sorumluluğunu almamanın en kestirme yolu mu acaba? Sonrasında ‘kolay yol’ a bağımlı olup,her başımız sıkıştığında başkalarını mı işaret ediyoruz?

İşte özellikle kriz dönemlerinde bu sıkça yaşanan kurban psikolojisinden çıkmak gerekiyor. Uzmanlara göre bu psikolojinin temelinde ‘olgunlaşmamak’ yatıyor.Mantalite olarak olgunlaşmış insanlar ise, kriz dönemlerinde durum analizi yapıp, sonra yapabileceği aksiyonları devreye sokuyor.Kendini veya bir başkasını suçlamak yerine önceliklerini ve yapabileceklerini belirliyor.Peki nasıl olgunlaşacağız?

Öncelikle kişisel gelişimimizle ilgileneceğiz.Olayları ve insanları farklı açılardan değerlendirebilme becerisini geliştireceğiz.Daha da önemlisi çocuklarımızın ‘daha zeki ve başarılı olmak’tan ziyade,onları olgun birer yetişkine dönüştürmek üzere hedefler koymalarını sağlayacağız.Böylece hem kriz dönemlerinde hem de günlük yaşantıda ne istediğini bilen, kendinden ve hayatından memnun bir jenerasyon yaratacağız.